Çıkmaz sokaklarında dolaştım bu dünyanın,
ne kadar ters olsa da doğasına yaşamanın,
Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür,
Bir orman gibi kardeşçesine derken Nazım,
Okumuş geçmişiz, 40 yaşında hazmetmişiz…

Sokrates, Thales tanımlayamamışken beni,
Ne yapayım ben bu bedeni,
Platon ile sosyal varlık tanımında tatmin,
Oldum hayatım boyunca müzmin…
Ne var ki,
Erich Fromm, insan seven bir varlıktır demiş,
sevince değil de aslında,
sevilince anlıyormuş insan,
Fromm ne demek istemiş…
Sevilince, sevişince…